РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Валярына Кустава
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Відушчым
Дзіця цалавала кветку –
ружовых пялёсткаў цяпло,
уздрыгі пялёсткавых крылаў...
 
Накінулі сетку – і ў клетку,
бы крозу, бы міф, бы сьведку
забойства! – стыгмат на чало!..
 
«Мне чуецца плач небасхілаў...
Мне бачыцца бітае шкло...
Мне трызьніцца рванае тло...» –
пякельна дзіцятка прасіла
пусьціць яго... Боль заняло!..
 
Сьляпога сьвітаньня сьвятло
ў разломы нябёсаў плыло...
Было альбо не было?..
 
Дзіця цалавала ня кветку
дзіця цалавала таўро
і з чорнай крывёю крыло...
 
«Малеча, засьні, ўсё сплыло...»
 
Ды неба скразьліва гуло!..
 
18.XI.2003.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.